Tadeusz Kościuszko a Bitwa pod Zieleńcami

 Bitwa pod Zieleńcami, rozegrana 18 czerwca 1792 roku, była jednym z ważniejszych starć w wojnie w obronie Konstytucji 3 maja. Wojna ta, toczona przeciwko interwencji rosyjskiej wspierającej konfederację targowicką, była próbą obrony reform wprowadzonych przez konstytucję. Tadeusz Kościuszko (1746-1817), patriota, wybitny wojskowy, odegrał kluczową rolę w bitwie, która stała się symbolem polskiego oporu. 

Bitwa pod Zieleńcami była jednym z pierwszych poważnych starć, i pierwszym od czasów Cudnowa i Połonki zwycięstwem wojsk polskich nad wojskami rosyjskimi. Tadeusz Kościuszko, będący generałem brygady, dowodził jedną z formacji polskich. Dzięki umiejętnemu dowodzeniu i zdecydowanym działaniom, siły Kościuszki zdołały utrzymać pozycje, a nawet przejść do kontrataku. Jego odwaga i determinacja znacząco przyczyniły się do sukcesu Polaków w tej bitwie. Stała się ona symbolem narodowego oporu i determinacji w walce o suwerenność. W wyniku odniesionego zwycięstwa król Stanisław August Poniatowski ustanowił Order Virtuti Militari, najwyższe polskie odznaczenie wojskowe, które przyznano m.in. Kościuszce.

Jednakże, mimo kilku sukcesów, sytuacja  Polski była trudna. Brak wystarczającego wsparcia oraz przewaga przeciwnika doprowadziły do kapitulacji króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, który przystąpił do konfederacji targowickiej.

Po klęsce w wojnie w obronie Konstytucji, Kościuszko znalazł na pewien czas schronienie u popierającej go księżnej Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej, później wyemigrował do Lipska, a następnie do Paryża. Jednak nie porzucił myśli o wolności Polski. W 1794 roku powrócił do kraju i stanął na czele insurekcji, znanej jako Powstanie Kościuszkowskie, które miało na celu odzyskanie niepodległości.

                                                                            Bitwa pod Zieleńcami