Miasto i jego mieszkańcy. cz.II

Zwiedzając Łańcut, poznajemy tradycje i obrzędy kultywowane przez mieszkańców miasta i okolic w przeszłości i dziś. 

Jednym z najpiękniejszych staropolskich obyczajów było przygotowywanie wieńców i składanie ich jako wotum w miejscowym Kościele Farnym. Tradycja ta bezpośrednio związana była ze Świętem Matki Boskiej Zielnej (15 sierpnia), patronki ziemi i bujnej roślinności.

Wieńce powstawały z dojrzałych kłosów zboża, kształtem przypominały dawne stożkowe korony, były symbolem plonów i zwieńczeniem corocznej pracy rolnika. Oprócz kwiatów polnych wplatano czerwone jabłka, jako symbol sadów i kiście orzechów jako plon lasu. Dodawano kłosy owca, jęczmienia, grona kaliny czy serca z piernika. Dzieci chętnie uczestniczyły w obrzędach, za co otrzymywały słodkie łakocie.

Wieniec Przedmieścia, Łańcut, 1952

opr. Bożena Lauzer

wszelkie prawa zastrzeżone