Polka, matka władców Francji
Maria Leszczyńska to postać kontrastowa w porównaniu do swojego małżonka Ludwika XV. Córka polskiego króla na wygnaniu, panna bez posagu, wszechstronnie wykształcona, znająca biegle język francuski i niemiecki, ciesząca się dobrym zdrowiem. Maria była doskonałą kandydatką na żonę i matkę następcy francuskiego tronu, choć opinia publiczna widziała jej małżeństwo w kategoriach mezaliansu. Władczyni była najdłużej panującą królową Francji, powiła dla króla, aż dziesięcioro dzieci, w tym Ludwika Ferdynanda, którego synowie zostali kolejnymi władcami Francji. Z czasem zyskała w oczach poddanych, zaczęto doceniać jej opanowanie, religijność i zaangażowanie w kulturalne życie Wersalu. Maria znała swoje powinności jako królowa i wypełniała je, stroniła od polityki. Królowa zajmowała się sztuką, bardzo lubiła muzykę, to dzięki jej staraniom w Wersalu wystąpił już, jako siedmioletni chłopiec Wolfgang Amadeus Mozart, ponadto uczyła się malarstwa pod okiem Jean Baptiste Oudry. Najbardziej znanym przedstawieniem królowej jest jej prywatny portret w czerwonej sukni i czepcu ukazujący jej religijną naturę, namalowany przez nadwornego malarza Jeana-Marca Nattiera. Marię Leszczyńską przedstawiano na portretach w dostojnych szatach królewskich. W Łańcucie możemy zobaczyć kopię obrazu Charlesa André van Loo.
Ciekawym eksponatem należącym do Marii Leszczyńskiej są nożyczki do winogron, podarowane jej przez babkę Annę z Jabłonowskich Leszczyńską, które znajdują się obecnie w pałacu dzięki spadkowi po Mikołaju Potockim. Pamiątka powróciła do Łańcuta dzięki Maciejowi Radziwiłłowi. RD.
Komentarze
Prześlij komentarz