Biedermeier

W przyzamkowym ogrodzie  zobaczyć można kwitnącą odmianę róży Biedermeier (Tantau 2002), zaliczaną do wielkokwiatowych mieszańców herbatnich. Jest to stosunkowo niska roślina, o dużych, mocno wypełnionych kwiatach w ciekawym kolorze. 

Jej nazwa odwołuje się do stylu w sztuce, trwającego od Kongresu Wiedeńskiego (1815) do Wiosny Ludów (1848), który był mieszczańską odpowiedzią na neoklasycyzm i napoleoński empire, gdzie bogato zdobione meble wykonywane przez wybitnych ebenistów przewyższały cenę złota. 

Biedermeier skupiał się na prostocie, wygodzie, przy jednoczesnym dbaniu o jakość wykonawstwa. Najpełniej wyraził się w meblarstwie i sztukach użytkowych. Wprowadzenie maszyn i seryjnych elementów stolarskich stanowiło o niższych cenach mebli i upowszechniło je w przeciętnych mieszczańskich domach.Przedmioty pozbawione były zbędnych dekoracji, odznaczały się jednocześnie funkcjonalnością i ergonomicznością.
W malarstwie tego czasu dominował realizm, tematem były pejzaże ze sztafażem, sceny rodzajowe również o satyrycznym zabarwieniu, portrety.

Styl zawdzięcza swoją nazwę literackiemu bohaterowi tomu wierszy Biedermaiers Liederlust autorstwa Ludwiga Eichrodt’a. Pierwotnie bieder Herr Meier (zacny, poczciwy pan Meier) było ironicznym określeniem nudnego przeciętnego człowieka płacącego podatki i opiekującego się rodziną, pozbawionego wyższych aspiracji. Dopiero pod koniec wieku XIX zaczęto używać tego określenia dla nazwania stylu typowego dla mieszczaństwa.

Jednak twórca róży Hans-Jürgen Evers odwołuje się nie do stylu wnętrz, lecz do sztuki ogrodowej  bowiem to ten stosunkowo krótki okres (1815-1848) wywarł kluczowy wpływ na idee ogrodnictwa i współczesną wizję ogrodu. W tym czasie to nie dom wpływa na ogród, lecz z ogrodu i jego form kwiatowych płyną inspiracje dla dekoracji tkanin, tapet, dywanów i mebli. Dom przez układ budynku, okna i wykusze otwiera się na ogród, a ogród przez oranżerie i szklarnie wkracza do wnętrza domu.

Cechą charakterystyczną założeń było dążenie do intymności, nieregularny układ rabat, obfitość kwiatów i kwitnących krzewów, kręte ścieżki. Obok roślin ozdobnych uprawiano warzywa, szczególnie szparagi i dynie, budowano szklarnie, w których przechowywano zimą wrażliwe odmiany roślin. Ogród stał się miejscem spotkań przyjaciół i rodziny, gier towarzyskich, których krzykliwe elementy rozmieszczano w nim na stałe. Jego podstawową funkcją było zapewnienie przyjemności i komfortu. Dla kobiet ogrody były źródłem owoców, warzyw i dekoracji wnętrz, dla dzieci miejscem radosnych zabaw. Wspólnym mianownikiem założeń była różnorodność. 

W tym czasie powstawały pierwsze towarzystwa ogrodnicze i odbywały się również pierwsze wystawy na których rywalizowano o miano najbardziej kolorowych roślin czy największych owoców. Angielscy botanicy na czele z John Claudius Loudon’em (1783-1843) zmieniając koncepcję kreacji przestrzeni wprowadzają do ogrodów mieszane rabaty. Ogrody biedermeieru „odkrywają” kwiaty: fuksje, dalie, pelargonie, petunie, kwitnące drzewa magnolie i krzewy: tawuły, krzewuszki i co najważniejsze róże, które właśnie wtedy odzyskują swoje miejsce w ogrodach. 

MJT, EKŁ
wszelkie prawa zastrzeżone