Ogrody zamkowe w sierpniu

Ogród włoski spodoba się miłośnikom ładu, symetrii i harmonii. Ogrody te mają swój początek w renesansie, gdy człowiek epoki humanizmu uwierzył, że dzięki nauce i technice może podporządkować sobie również i przyrodę. Bogaci włoscy arystokracji wokół swych podmiejskich rezydencji zakładali wspaniałe ogrody, często dzielone na trzy części: zamkniętą- dostępną tylko dla rodziny, użytkową z warzywami i drzewami owocowymi, oddaloną od rezydencji i duży, parterowy ogród symetrycznie rozplanowany.

To właśnie ten ostatni typ przeszedł do historii architektury krajobrazu, jako ogród włoski. Rozmieszczony często na planie kwadratu, koła lub prostokąta, dzielony był na kwatery za pomocą strzyżonych bukszpanów. Przestrzenie między nimi były wypełnione kwiatami, bądź kolorowym kamieniem. Często środek takiego założenia przeznaczony był na niewielki placyk z ławką do odpoczynku dla spacerujących. Wyróżniającymi się elementami były geometrycznie strzyżone formy. Do obowiązkowych dekoracji należały schodki, donice, rzeźby, eksedry, baseny i fontanny, które w upalnym południowym klimacie pozwalały na orzeźwienie i ochłodę oraz odpoczynek przy szumie wody.

Ten typ ogrodu bardzo szybko rozprzestrzenił się w Europie, już w XVI wieku spotykamy takie realizacje we Francji i w Polsce. Łańcucki ogród włoski założonym został na początku XX wieku.
Po zwiedzeniu Muzeum serdecznie zapraszamy na spacer po zamkowych ogrodach włoskim, bylinowym i różanym. 

Ogród różany sierpień 2016

MJT

wszelkie prawa zastrzeżone