Oblicza wiosny - hiacynt

Wiosna w pełni. Także w przyzamkowych ogrodach dywany pierwiosnków, wielobarwnych tulipanów i wonnych hiacyntów.

Czy wiecie, że hiacynt należy do rodziny szparagowatych i występuje w trzech gatunkach? W Polsce najpopularniejszym jest hiacynt wschodni. Nazwa kwiatu ma pochodzić o przedgreckiego imienia Hyakinthos, który był lokalnym bóstwem związanym z bliżej nieznanym kwiatem. W mitologii egejskiej był bóstwem wegetacji i odradzającej się do życia przyrody. Dopiero później, już w mitologii greckiej stał się pięknym młodzieńcem, ukochanym przez Zefira, boga wschodniego wiosennego wiatru oraz przez Apollina.

 Pewnego dnia gdy Apollo uczył go rzucania dyskiem, zazdrosny wiatr Zefir zmienił kierunek lotu dysku, skutkiem czego ten ranił śmiertelnie pięknego młodzieńca. Zrozpaczony Apollo sprawił, że z krwi zmarłego wyrosły wonne kwiaty. Ich charakterystyczny kształt przypomina okrzyk bólu, z greckiego ai. W świątyni Apollina w Amyklaj miał się znajdować grób Hiacynta. W tradycji spartańskiej, wczesnym latem odbywały się trzydniowe uroczystości ku czci młodzieńca.

Hiacynt jako kwiat miłości pojawia się również na kwietnej łące, z której Persefona została porwana przez Hadesa, a także na łożu Hery i Zeusa podczas wojny trojańskiej. Wierzono, że połknięcie sproszkowanych kwiatów ma sprzyjać miłości.

Tak jak przyroda inspirowała starożytnych Greków do tworzenia mitów, tak nas mity inspirują do tworzenia mitologicznych spotkań w Zamku.

Dlatego wiosennie, wprost z ogrodów zapraszamy na cykl zajęć poświęconych mitologii.