O pokoju bilardowym

Sala bilardowa w pałacu należała do pomieszczeń reprezentacyjnych. Bilard był grą niezwykle popularną w kręgach arystokracji francuskiej i już pod koniec osiemnastego wieku przywędrował na ziemie polskie, by największy rozkwit osiągnąć w wieku XIX. 

Pokoje aranżowane na cele tej gry były sporych rozmiarów z dużymi widnymi oknami.Stół służący do gry był ogromny, a grający potrzebowali wokół niego dużej przestrzeni by uderzać w bile długimi kijami.  

Prostokątny stół wybity zielonym suknem znajdował się po środku, a wokół ścian ustawiano wysokie stojaki na kije. Bilard była to gra typowo męska, zatem pokoje oddawały naturę mężczyzny. Niekiedy wyposażano je dodatkowo w małe karciane stoliki lub stoliki do gry w warcaby czy szachy. Przed kominkiem ustawiano wygodne fotele, stały tu mosiężne przybory do podtrzymywania ognia a w oknach zawieszano ciężkie zasłony.

W łańcuckich zbiorach znajduje się stół do karambolki (billard carambole) tj. gry zwanej bilardem francuskim, niezwykle popularnej (caroms) na dworze za panowania Ludwika XIV. Stół karambolowy nie ma żadnych kieszeni, nie posiada również tak zwanego pola D, zaś bile wykonywane były z gliny, drewna czy wreszcie z kości słoniowej, gdy Francja zajęła kolonie w Afryce. Początkowo kije były jednolite, krótsze z rozszerzoną i zagiętą końcówką (przypominające w pewnym stopniu kije do gry w hokeja). Z czasem wprowadzono do gry kij prosty z dłuższym, kredowanym zakończeniem. Celem gry w carambole jest zdobycie jak największej liczby zderzeń.

BL 
wszelkie prawa zastrzeżone