Piękno zaklęte w kwiatach

 

Kompozycje kwiatowe w czasach Izabeli Lubomirskiej (1736-1816) charakteryzowała symetria oraz płynna i łagodna forma. Do ich komponowania używano tulipanów, róż, floksów, lilii, peoni, maków, zawilców, dalii, irysów a także innych gatunków o delikatnych i wystrzępionych płatkach. Często miały swoją symbolikę jak tajemnica, nadzieja, niewinność, cnota, szczęście, radość. Ulubionym kolorem epoki był biały, różowy oraz czerwony. Kompozycje układano w ozdobnych naczyniach wykonanych z porcelany, szkła oraz kamienia, ustawiane we wnętrzach o odpowiednio dobranej kolorystyce, kształtowały w człowieku poczucie estetyki oraz budziły szlachetne uczucia.