Stroje kobiece na dworze Jagiełły

Księgi rachunkowe dworu króla Władysława Jagiełły nie podają prawie żadnych szczegółów dotyczących wydatków związanych z funkcjonowaniem dworu królowej. Strój Elżbiety możemy wyobrazić sobie na podstawie zachowanych wizerunków innych kobiet, żyjących na przełomie XIV i XV w. 

Wtedy to suknia kobieca - królewska w górnej części aż do bioder była bardzo wąska, niżej rozszerzała się za pomocą dużej ilości klinów i spływała ku dołowi bogatymi fałdami. 

Szlachetny jedwab wykorzystywano do wyrobu krajek (tkanicz) wzorzystych, ich tkanie było ulubionym zajęciem kobiet w średniowieczu. Na włosach kobiety nosiły złote Crinale, która była rodzajem siatki wykonanej z grubszych złotych nici, a na każdym z węzłów umieszczano perły lub oprawne w złoto kamienie szlachetne. Siatką taką ujmowano włosy, które ułożone były wokół policzków w splotach lub warkoczach. Często crinale połączone było z obrzeżeniem ozdobnym fryzury i z niskim diademem, tak jak było to w modzie francuskiej. Suknie kobiece spotykane w sztuce XV wiecznej zwykle zawierają okrycie.
W Polsce znano także strój dworski typu houppeland z workowatymi rękawami i wysokim kołnierzem, w przypadku kobiet spinany ozdobnym pasem pod biustem, przeważnie szyty był z sukna lub aksamitu, podbity futrem.

Skorzystaliśmy z Historii ubiorów Marii Gutkowskiej-Rychlewskiej