Stroje na dworze Jagiełły

Dwór króla Władysława Jagiełły miał zorganizowana pracownię krawiecką, kierowaną przez mistrza Henryka, zatrudniał różnych rzemieślników, którzy na potrzeby króla, jego gości, dworzan wykonywali ubiory i przedmioty codziennego użytku, futra, rękawiczki zbroje i wyroby złotnicze.

 Nie szczędzono wydatków na ubiory dla dworu królewskiego. Dla samego króla kupowano  czarne sukno brukselskie, przeznaczonego na uszycie kompletu złożonego z kilku ubiorów wierzchnich, jaquet, różniących się długością i przeznaczonych na różne okazje. W takim komplecie uszytym z tej samej tkaniny były też różne rodzaje okryć wierzchnich noszonych na obcisłych jaquet. W drugiej połowie XIV w. używano w dworskiej modzie długich, kloszowych, reprezentacyjnych okryć, rozciętych z prawej strony i spiętych od szyi wzdłuż ramienia szeregiem guzików.  W komplecie był długi płaszcz z rękawami i wysokim kołnierzem. Pasy noszone przy ubiorze cywilnym, miały ozdobne okucie, umieszczone na końcu rzemienia przesuwanego przez klamrę, służyły one do przypasania miecza.

Władysław Jagiełło
grobowiec w Katedrze Wawelskiej 

Spodnie były obcisłe, szyte według mody francuskiej, sporządzone z szarego atłasu lub białej tafty.

Moda męska lat 30. XV w.  przynosi miękko wymodelowane fałdziste ubiory, których szczegóły kroju oraz forma rękawów utrzymane są w stylu  mody francusko-flamandzkiej. Rękawy mają krój workowy z półkulistym rozcięciem wokoło łokcia, ogromne nakrycia głowy w formie grubego wałka obszyte kosmatą tkaniną lub futrem.

Jak pisze Jan Długosz król mało uwagi przykładał do swojego wyglądu zewnętrznego i do ubiorów, poprzestając często na pokrytym suknem baranim kożuszku, jedynie na uroczystości zakładał szary aksamitny płaszcz.  Strój królewski do polowań uszyty był z szarego sukna.

Zapewne dopiero w podeszłym wieku osłabły zainteresowania Jagiełły strojami, używał on wtedy, zajęty ulubionymi polowaniami prostych i niewyszukanych ubiorów.