Białe złoto

Johann Gregorius Höroldt i Johann Joachim Kändler- Miśnia

                                  

Początkowe wyroby mają dość grube ścianki, dekorowane są z dużą oszczędnością zarówno kolorów, jak i motywu, równie często pozostawiane są w naturalnym, kremowym odcieniu masy porcelanowej. 

Malowanie podszkliwnym błękitem kobaltowym nie dawało dobrych wyników, większość naczyń oddawano do dekoracji poza wytwórnię. Augsburskim malarzom oddawano białe biskwitowe  wyroby do podszkliwnego malowania farbami mineralnymi. Jednym z nich był Johann Aufenwerth z Augsburga wraz z rodziną. Jego zdobienia przedstawiają motywy chińskie, sceny pasterskie, obrazy z życia dworskiego i domowego. Po śmierci Böttgera od 1720 fabryką zarządzał Johann Gregorius Höroldt, który wprowadził do palety ognistą czerwień, fiolet, żółć, zieleń w szmaragdowym odcieniu i głęboki granat, a od 1726 roku złoto. Ulubionym motywem zdobniczym malarza były kwiaty: chryzantemy, astry, piwonie, gałązki lotosu a także egzotyczne ptaki, smoki i lwy. W roku 1720 roku pracownik Miśni D. Köhler opanował metodę podszkliwnego malowania kobaltem.

Jednym z typowych produktów Miśni w tym okresie były duże wazony dekoracyjne, służące do ozdoby wnętrz pałacowych. Pełniły funkcję podarków, którymi król obdarowywał swoich gości i przyjaciół. Manufaktura słynęła z kompletnych serwisów stołowych, z których kilka służyło do osobistego użytku króla Augusta II. Nazwy zestawów pochodziły od przewodniego motywu ich dekoracji, poziom artystyczny tych przedmiotów był bardzo wysoki.

Treścią miniatur dekorujących wyroby były sielskie sceny pasterskie, życie dworskie, polowania. Odrębną grupę dekoracji stanowią pejzaże, widoki portowe. Höroldt przepracował w Miśni do roku 1765.  Jednym z najbardziej rozpoznawalnych wzorów jest wprowadzony w 1739 do produkcji wzór „cebulowy” malowany kobaltem. Był to stylizowany kwiat piwonii, który w formie uproszczonej przypominał cebulę.

Następny okres przyniósł wzrost znaczenia dekoracji plastycznych. Od 1731 roku  do pracowni modelarskiej dołączył Johann Joachim Kändler, wielki indywidualista. Po śmierci  Augusta II, panowanie nad Saksonią objął Fryderyk August II, król Polski August III Sas.

 Na czele pracowni modelarskiej stanął Kändler, który zasłynął z małych rokokowych figurek, używanych do ozdoby buduarów, stanowiących również uzupełnienie serwisów stołowych. W tych dekoracjach nawiązywał do codziennego życia. Artysta był człowiekiem niezwykle pracowitym, stworzył kilkaset różnych kompozycji, nigdy się nie powtarzając.

 Projektował sceny miłosne, dworskie, aktorów, tancerki, typy ludowe, tematy mitologiczne i alegorie, uwieczniał wszystkie warstwy społeczne, wśród których nie zabrakło polskiej szlachty. Jego autorstwa jest również słynna "Małpia orkiestra".

Cdn.

Skorzystaliśmy z Leona Chruścickiego „Porcelana-znaki wytwórni europejskich”, Warszawa 1974