Ogród z charakterem

w ogrodach przy Zamku

Ogrody to nie tylko kompozycje roślinne. W tej zielonej przestrzeni przez wieki znajdowały swój wyraz filozofia, sztuka, literatura, religia. Zmieniały się koncepcje ogrodów i stosunek do natury. Od zamkniętych, przez formalne do swobodnych realizacji krajobrazowych, były one obrazem czasów i ludzi, którzy je tworzyli i dla których je tworzono. 

Istotne zmiany w postrzeganiu natury nastąpiły w Europie wraz z początkiem XVIII w., stopniowo w ogrodach miało miejsce odejście od regularnych układów, na rzecz rozluźnienia całości przy wprowadzeniu  form nieregularnych oraz elementów symbolicznych - obelisków, kamieni. W tym czasie również  dostrzegano potrzebę łączenia założeń ogrodowych z naturalnym krajobrazem otaczającym posiadłości, starano się przy tym ukryć ingerencję ogrodnika.

William Kent (1685 - 1748) – angielski malarz i projektant ogrodów twierdził, że ogrodnictwo jest tak naprawdę malarstwem krajobrazowym. W ogrodach pojawiały kompozycje przydające poszczególnym jego częściom charakteru "dzikiego, radosnego, melancholijnego, przerażającego, miłego zadziwiającego i pięknego". Na odczuwanie charakteru ogrodu wpływać miały wszystkie elementy -  ukształtowanie terenu,drzewa, roślinność, architektura i dekoracje.
Izabella z Czartoryskich Lubomirska była jedną z pierwszych osób w Polsce dla której utworzony ogród naturalny w Mokotowie.  
Jednak i w Łańcucie, mimo zmian jakie zaszły w dawnych ogrodach Izabelli Lubomirskiej, da się zauważyć idee, które niegdyś jej przyświecały.  Miejsca do przechadzek, aleje do konnej jazdy, elementy dawnego Ogrodu Włoskiego czy Zwierzyńca wymagają dziś większej uważności, ale nadal możemy je dostrzec w przestrzeni miasta. 
Wspaniałe okazy drzew, różnorodność i zmienność ogrodów otaczających łańcucki Zamek  dają nam odpoczynek i spokój w kontakcie z naturą. 
My odkryliśmy dla Was, zaledwie kilka kroków od Zamku tajemniczy, nastrojowy i poetycki "charakter" ogrodowego zakątka. Zobaczcie, nie byliśmy (?) w lesie.

"Gajów o drzewach bogatych, płaczących

Żywica gumy i łzami balsamu;

(...)

A z drugiej strony groty i pieczary

Cieniste dają ukrycia[...]"

Raj utracony j.Milton

tłum. M.Słomczyński