Zamkowe ornamenty. A jak abakus

Czy przyglądaliście się kiedyś zamkowym detalom? Większym lub mniejszym ornamentom zdobiącym ściany, sufity, meble lub ramy obrazów? Czy zastanawialiście się, skąd się wzięły i jak je nazwać? Jeśli nie, to zapraszamy na nowy cykl opowiadający o zamkowych ornamentach.

Zacznijmy od abakusa. 

Jest to czworoboczna płyta będąca najwyższą częścią głowicy kolumny. W starożytnych porządkach architektonicznych przybierała różne kształty. 

W porządku doryckim była prostą kwadratową płytą. W porządku jońskim i korynckim była to cienka płytka profilowana i dekorowana. W porządku kompozytowym abakus jest delikatnie wgłębiony na bocznych ścinach oraz posiada rozety na narożach. W starożytnej architekturze funkcją abakusa było przenoszenie ciężaru belkowania na trzon kolumny.  

 

Abakus na kolumnie w Sali Kolumnowej Muzeum- Zamku w Łańcucie

Sala Kolumnowa, w której między innymi możemy podziwiać łańcuckie abakusy, powstała pod koniec XVIII wieku na zlecenie Księżnej Marszałkowej Izabeli Lubomirskiej. W tym czasie pracowali dla niej  między innymi Szymon Bogumił Zug oraz Jan Christian Kamsetzer i to oni są prawdopodobnie autorami projektu wnętrza.

MJT