Łany zbóż

Złote łany dojrzałych do żniw zbóż, szumiące i kołyszące się w takt wiatru, ziarno wysypujące się z kłosów. Dojrzałe lato. W dekoracji rokokowego Gabinetu w łańcuckim Zamku jest wiązką zboża przewiązaną wstążką i narzędziem żniwnym - sierpem, całość opleciona bujną wicią roślinną z rozkwitłymi kwiatami. 

W sztuce lato często było ukazywane jako młoda kobieta z kłosami, koszem pełnym owoców, sierpem czy pochodnią, w złoto- żółtych kolorach. W starożytnej Grecji właśnie latem obchodziła swoje święto Demeter, bogini ziemi i rolnictwa. W renesansie lato było ogniem i temperamentem cholerycznym, dojrzałością i pięcioma zmysłami jednocześnie.

Kiedy człowiek zaczął uprawiać ziemię, lato, czas żniw i zbierania plonów, był czasem szczególnym. Od pomyślność zbiorów zależało bezpieczeństwo rodziny. 

15 sierpnia w Święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w tradycji zwanego Świętem Matki Bożej Zielnej święci się kłosy zbóż, zioła i owoce. W Łańcucie przez pokolenia kultywowane było sporządzanie "wieńców": pięknych, zielnych konstrukcji, które przez okres późnego lata ustawione były w nawie głównej Kościoła Farnego. Świadczyły nie tylko o obfitości plonów zebranych w dzielnicach miastach i okolicznych miejscowości, ale też były swoistym popisem talentów ich autorów.

Do Kościoła przynoszono też w tym dniu niewielkie wiązki kwiatów, polnych ziół, zboża i owoców, które przechowywane później w domach miały chronić domy i ich mieszkańców od burzy, gradobicia i chorób. Roślin leczniczych z poświęconego bukietów używano do sporządzania wywarów i naparów