ŁAŃCUCKI KREDENS cz.II

W pałacach  najwyżej ceniono zastawy wykonane ze srebra. Podczas przyjęć stoły uginały się pod ich ciężarem. 

W skład srebrnej  zastawy wchodziły między innymi wazy różnej wielkości, z pokrywami.  Podawano w nich potaże (zupy) oraz potrawy duszone, mniejsze zaś służyły do warzyw i bulionów. Używano również półmisków utrzymujących ciepło. Nie brakowało i  drobnych przedmiotów przyprawników, kieliszków do jajek, srebrnych solniczek oraz cukiernic.

 Elementem każdej zastawy był srebrny imbryk, dzbanki i mleczniki, ażurowe koszyczki na ciasta i owoce, srebrne plakietki z nazwami win, które zawieszano na butelkach. 

Nowością były  spirytusowe palniki zwane fajerkami służące do podgrzewania talerzy i półmisków. W XIX w. w zamożnych domach wzrosła liczba sztućców używanych do dań głównych, przekąsek, ryb, serów, wetów, kawy i herbaty. Kiedy sztućce takie jak łyżki, widelce, noże weszły w powszechne użycie zaczęły powstawać nowe formy wynikające z ich przeznaczenia jak chochelki do zup i sosów, łopatki, noże i widelce do ryb, czy widelczyki do ostryg i raków. 

W XX w. w Łańcucie srebro dzielono między innymi  na zwyczajne i paradne, używane stosownie do okazji.