Pachnące słońce

W ogrodach zamkowych zakwitły azalie pontyjskie (Rhododendron luteum). Ten piękny krzew czasem nazywany "pachnącym słońcem”, z uwagi na intensywny, odurzający zapach kwiatów i ich złocistą barwę, przydającą ogrodom uroku i egzotycznego piękna. 

 Ojczyzną i głównym ośrodkiem występowania azali są góry Kaukazu, Wołyń i tereny Azji Mniejszej. W Polsce jej jedyne naturalne stanowisko znajduje się w Woli Zarczyckiej, gdzie utworzono rezerwat przyrody Kołacznia. O pojawieniu się azalii w tym miejscu mówią legendy. Półksiężycowatą wydmę porośniętą „pachnącym słońcem” interpretują jako mogiłę usypaną chanowi tatarskiemu, który ok. XVI/XVII w. spustoszył okoliczne tereny, a krzew miał być zasadzony na jego cześć. Inna z legend przekazuje, iż w okresie najazdów tatarskich nasiona rośliny przedostały się w te strony przypadkowo wraz z paszą dla koni. Mieszkańcy okolicznych miejscowości traktowali liście azalii, jako zioło do odpędzania czarów i leczenia nieszczęśliwie zakochanych, używano ich też jako tytoniu, natomiast z pączków i kwiatów parzono herbatę. Opowiadano, że krzewy azalii otumanić i uśpić mogą nawet pułk wojska, lecz nie wiadomo czy siłą zapachu czy też ze względu na trujące właściwości tej rośliny.  

Jeśli chcecie przekonać się nie tylko o urodzie tej pięknej rośliny, ale też o czarze jej woni, zapraszamy do zamkowego Parku. Kilkadziesiąt krzewów azali zasadzono tuż obok ogrodu włoskiego w latach 60. XX w. Okres kwitnienia "pachnącego słońca" to prawdziwa gratka dla wielbicieli niezwykłych, wiosennych kwiatów.