Storczykarnia

   Storczyki reprezentują jedną z okazalszych rodzin w królestwie roślin. Ich egzotyczne odmiany w Europie zaczęły pojawiać się pod koniec XVIII, kiedy wraz z wielkimi wyprawami geograficznymi wyruszyli poszukiwacze ciekawych okazów roślin sponsorowani zarówno przez ogrody botaniczne i jak i osoby prywatne. Przeszukiwali oni różne zakątki świata od Afryki, Azji, Ameryki, po tropikalne wyspy natrafiając na niezwykle ciekawe okazy i wysyłali je do Europy. Niestety na skutek braku wiedzy uprawie storczyków i warunkach koniecznych do transportu, większość z nich ginęła i tylko nielicznym udało się dotrzeć do rąk kolekcjonerów. 

Już w II poł. XIX w. Europę począwszy od Anglii, przez Belgię, Niemcy po Rosję opanowała swoista moda na uprawę tych roślin.

Głowy koronowane i arystokracja aspirowały do tego, by posiadać specjalne szklarnie, w których w stworzonych szczególnych warunkach, mogłyby być uprawiane te tropikalne rośliny. Potwierdzeniem tych zainteresowań było założenie również w Łańcucie z polecenia Elżbiety i Romana Potockich w latach 1893-1904 Palmiarni, na zapleczu której ogrodnik Alois Philipp wzniósł szklarnię. Prowadzono tu uprawę i hodowlę takich roślin jak goździki, gloksynie, anturia, a także storczyki. Architektura samych szklarni została zaprojektowana przez wiedeńską firmę Griedl, tę samą, która stworzyła niezwykle nowatorską jak na owe czasy konstrukcję Palmiarni przy Pałacu w Schönbrunn. Dodatkowym potwierdzeniem fascynacji, jaką budziło uprawianie i kolekcjonowanie storczyków w Łańcucie jest przechowywana po dziś dzień w Zamkowej Bibliotece monumentalna publikacja *Reichenbachia: Orchidee zilustrowane i opisane wydana w latach 1888-1894.

Łańcucka Storczykarnia była miejscem chętnie odwiedzanym przez znamienitych gości przebywających z wizytą u  Rodziny Potockich, wśród nich byli: Ferdynand Król Rumuni wraz z małżonką Królową Marią w 1923 r., Ignacy Mościcki w 1929 r., Jerzy, Książę Kentu wraz małżonką Księżną Mariną w 1937 r.

Po zakończeniu II wojny światowej Storczykarnia została przejęta przez Państwowe Gospodarstwo Rolne i nadal z powodzeniem uprawiano w niej storczyki. Po upadku PGR szklarnie niszczały, w kwietniu 1994 roku Muzeum przejęło zdewastowane pozostałości założenia i rozpoczęło starania o przywrócenie temu niezwykłemu miejscu dawnej świetności. Efektem szeroko zakrojonych prac, możliwych dzięki pozyskaniu funduszy Norweskiego Mechanizmu Finansowego było otwarcie Storczykarni na nowo w dniu 28 czerwca 2008r. 

2 maja zapraszamy do bezpłatnego zwiedzania. 

*Reichenbacha- wydana w dwóch edycjach,  1 seria (I tom 1888, II tom 1890),  2 seria (I tom 1892, II tom 1894)

Bulbophyllum falcatum

Coelogyne usitana

Dockrillia teretifolia

Gastrochilus japonicus

Masdevallia maxilimax

Masdevallia triangularis

BL

wszelkie prawa zastrzeżone