Zagadka 5, czyli co TY wiesz o łańcuckim Zamku?
W tym miejscu zapraszamy Was do odkrywania naszego Muzeum,
Czy dobrze znacie łańcucki Zamek i jego skarby!
SPRAWDZAMY!
Teraz chcielibyśmy Was spytać,
czy wiecie, jak nazywa się chłopczyk,
który nie stąpa po ziemi, lecz pod stropem wysoko zawieszony, rozświetla ciemność po zmierzchu?
↧↧
Odpowiedzi możecie umieszczać w komentarzach
lub wysłać na nasz adres
edukacja@zamek-la
A teraz czas na rozwiązanie zagadki 4: najsłynniejszym dzieckiem mieszkającym w Łańcuckim Zamku był Henryk Lubomirski, adoptowany syn Księżnej Izabeli Lubomirskiej (1736-1816), do dziś dziś w Sali Kolumnowej znajduje się jego posąg Henryk Lubomirski jako Amor, dłuta Antoniego Canovy.
Sięgamy do archiwum bloga i czytamy:
Henryk Lubomirski był synem dalekiego krewnego męża księżnej Izabelli Lubomirskiej, kasztelana kijowskiego Józefa i Ludwiki z Sosnowskich. Urodził się 15 września 1777 roku na Wołyniu w Równem. Izabela byłą oczarowana niezwykła urodą chłopca, pragnęła wziąć go na wychowanie i uczynić swoim spadkobiercą. Początkowo spotkała się jednak z odmową jego matki.
I oto zdarzył
się wypadek, że gdy była w Równem u Księcia Józefa Lubomirskiego[…] podczas
balu wyszła Księżna Józefowa Lubomirska do saloniku i siedząc na kanapie
karmiła ślicznego swego synka i na tejże kanapie położyła go potem aby sam
spał, gdy ona powróciła do tańca w Sali balowej. Poczem zapomniawszy o nim
położyła się spać. Nazajutrz rano Księżna Marszałkowa wyjeżdżała z Równego i spostrzegłszy
cudne dziecię samo na kanapie nie mogła się wstrzymać, chwyciła dziecko,
ułożyła je w dużym mówku futrzanym i wyjechała z nim do Łańcuta, a z drogi
wysłała sztafetę do rodziców, aby się niepokoili a zgodzili się na oddanie jej
syna, którego ona jak matka pilnować będzie. Tak się też stało i książę Henryk u przybranej
matki wychował się i był jej radością*.
Henryk Lubomirski mieszkał w rezydencjach w Łańcucie oraz
Wiedniu. Lubomirska troszczyła się o
jego wychowanie i staranną edukację, otaczała go najlepszymi nauczycielami.
Młodzieniec pobierał lekcje gry na harfie i uczył się tańca u tancmistrza opery
paryskiej Gaetana Vestrisa. Koncertował wraz z przybraną matką na klawikordzie.
A. Canova wymodelował z gliny głowę, zaś model
postaci Amora wykonał w kwietniu 1786 roku, już w czerwcu rozpoczął on pracę
nad modelem w naturalnej skali, a w październiku rozpoczęto odkuwać posąg w
marmurze. Wyrzeźbiony posąg przedstawia nagiego młodzieńca z łukiem w ręku,
opartego o pień drzewa, do którego przywiązany jest kołczan ze strzałami.
Wymodelowaną z natury głowę modela, artysta umieścił na ciele chłopca o kilka
lat starszego od Henryka, pokazując go nie jako dziecko, ale jako młodzieńca.
Komentarze
Prześlij komentarz