Ogrody zamkowe. Zameczek Romantyczny

Tuż przy bramie wjazdowej w stylu francuskiego baroku znajduje się Zameczek Romantyczny wybudowany około 1807 roku według projektu  Chrystiana Piotra Aignera.

Jest to piętrowy, murowany budynek wyposażony w okrągłą, dwupiętrową basztę w północno-wschodnim narożniku. Pierwotnie miał on cechy budowli greckiej i gotyckiej, a otoczony fosą z małym mostkiem zwodzonym był typowym pałacykiem romantyczno-gotyckim o pewnych cechach dworków holenderskich.

                                                                               

Wewnątrz zachowały się na piętrze dawne pokoje i okazała sala eliptyczna ozdobiona przez Fryderyka Baumana sztukateriami, podobnymi do tych z Zamku. Powstał on za czasów Księżnej Izabeli Lubomirskiej (1736-1816) jako typowy i bardzo modny „maison de plaisance” znaczy rozrywkowy domek. Zwyczaj nakazywał budować tego typu budowle jak najdalej od głównego pałacu. Wzory czerpano z dwóch założeń tj. Petit Trianon oraz Grand Trianon, zlokalizowanych w części parku wersalskiego.

W tego typu miejscach spędzano czas zwykle popołudniami na lekturze, grze na instrumentach,  odpoczywając od dnia codziennego, zgiełku czy rozlicznych gości, można było ukryć się przed dworską etykietą oraz licznymi obowiązkami.  Każdy z tych domków miał swoją nazwę, odpowiednio dobraną.

Jak pisze Józef Piotrowski w  latach 30. XX w. w Zameczku mieszkał odźwierny i ogrodnik.

Zameczek Romantyczny w zimowej szacie